Przestrzeń cylindra każdego zawodnika (obrony lub ataku) może być wykorzystana przez niego w dowolny sposób, łącznie z tym, że może on wyskoczyć pionowo w górę tak wysoko, jak tylko może. Jednocześnie, ingerencja w cylinder przeciwnika jest obciążona ryzykiem, że w chwili nastąpienia kontaktu ingerujący jest za niego odpowiedzialny. Obowiązujące trendy w koszykówce jasno określają zasady ochrony zawodnika, który zajął legalną pozycję na boisku i pozostaje w swoim cylindrze. Jakiekolwiek nielegalne działania zawodnika, zmierzające do wypchnięcia przeciwnika, zatrzymania go bądź odcięcia od podania powinny być eliminowane przez sędziów. Gra zawodników środkowych, ze względu na ich warunki fizyczne i tak jest na tyle siłowa, że jakiekolwiek dopuszczenie do zachowań nielegalnych powoduje eskalację gry brutalnej, która nie ma nic wspólnego z koszykówką.
W przypadku gry zawodników środkowych rozpatrywać należy trzy rodzaje akcji:
- przed podaniem do zawodnika środkowego,
- w momencie podania do zawodnika środkowego,
- po podaniu do zawodnika środkowego.
Jeśli sędziowie oceniają pierwszy rodzaj akcji z wymienionych powyżej, tj. przed podaniem, wówczas powinni zwrócić szczególną uwagę na pozycje zawodników w stosunku do piłki. Walka środkowych o pozycję jest częścią gry i powinna toczyć się tak długo, jak długo obaj przeciwnicy respektują swoje „cylindry”. Jeśli jednak dochodzi do nadużycia siły, trzymania w sposób uniemożliwiający poruszanie się bądź jakichkolwiek innych, nielegalnych zagrań stawiających przeciwnika w niekorzystnej sytuacji bądź powodujących wzrost brutalności gry, wówczas takowe muszą być odgwizdywane jako faul. Faule należy orzekać na tyle wcześnie, aby ukarany został zawodnik odpowiedzialny za pierwsze nielegalne zagranie.
Rozpatrując moment podania po zajęciu przez zawodników pozycji, należy ocenić, czy żaden z zawodników nie trzyma przeciwnika, stawiając go w sytuacji niekorzystnej i uniemożliwia mu zagranie piłką. Zawodnik znajdujący się z tyłu jest zwykle odpowiedzialny za kontakt, jeśli próbuje zagrać piłką, nie respektując pozycji przeciwnika znajdującego się przed nim. Podobnie zawodnik ataku, który przytrzymując obrońcę będącego z tyłu, zapewnia sobie w nielegalny sposób ochronę lepszej pozycji w stosunku do piłki. Żadnemu z zawodników nie wolno wypychać przeciwnika z legalnie zajętej przez niego pozycji, używając przy tym nadmiernej siły bądź powodując, że nie jest on w stanie otrzymać podania lub w naturalny sposób opanować piłki.
W trakcie analizy trzeciego fragmentu gry, bezpośrednio po podaniu, mamy do czynienia z typową grą jeden na jeden. Jeśli zawodnik ataku gra tyłem do kosza, pozycja obrońcy musi ściśle podlegać pod wszystkie zasady związane z „cylindrem”.
Sędziowie przy ocenie gry obrońcy powinni orzekać natychmiast faule, jeśli:
- obrońca uniemożliwia swobodne poruszanie się atakującego przez trzymanie na min ręki usztywnionej w łokciu,
- obrońca „bumpuje” zawodnika ataku,
- atakujący mija obrońcę przy użyciu ręki założonej za niego (rolowanie).
W przypadku atakującego twarzą do kosza (do obrońcy), zastosowanie mają wszystkie pozostałe elementy, występujące w sytuacjach jeden na jeden. Obecna tendencja europejska, mówiąca o czystości gry, wpisuje się również w element gry zawodników na pozycjach środkowych. Wyeliminowanie nielegalnych zagrań w walce o pozycje oraz nadużywania siły w ich zajmowaniu spowoduje, że posiadający większą swobodę ruchów (zgodnie z przepisami) zawodnicy ataku, posiadający przewagę szybkości i sprawności, będą grali dynamiczniej, przez co koszykówka stanie się bardziej atrakcyjna.
Wykluczenie z meczu elementów zapasów doprowadzi do zwiększenia znaczenia techniki zawodników. Sędziowie w ocenie gry zawodników środkowych winni orzekać faule od początku meczu do jego końca w sposób konsekwentny, nie dopuszczając do rozwoju sytuacji niebezpiecznych. W przypadku zaistnienia akcji powodujących wzrost agresji, sędziowie muszą reagować natychmiast. Wszystkie powyższe zasady nie kłócą się z tym, że o pozycje mogą walczyć silni zawodnicy. Mogą walczyć, ale w myśl zasad i reguł.
